Γράφει η Ευαγγελία Κοντογεώργου,
Μέλος της Λέσχης ανάγνωσης λογοτεχνίας
Λίγο πριν ξεκινήσει η τρίτη χρονιά της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας ,διαβάσαμε και συναντηθήκαμε μεταξύ μας για να κουβεντιάσουμε για το βιβλίο << Η ζωή απέναντι >>,την Τρίτη 18 Οκτωβρίου στο σπίτι της Αγγελικής Μουρτζίκου, μέλους της λέσχης ανάγνωσης.
Ο τίτλος του βιβλίου δίχασε τα μέλη. Πολλές απόψεις ακούστηκαν και όλες είχαν κάποια λογική. Ουσιαστικά η Συγγραφέας παίζει ένα παιχνίδι με τη λέξη<< ζωή>>. Η Ζωή είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο που έχει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά κάνει και λόγο για την ίδια την ζωή των ηρώων. Την κοιτούσαν όλοι από απέναντι, κανένας δεν πήρε τη ζωή στα χέρια του. Αν κάποιος όμως παρατηρήσει από την αρχή τη γραφή της λέξης <<ζωή>> στο εξώφυλλο του βιβλίου θα παρατηρήσει ότι δεν είναι με κεφαλαίο γράμμα, άρα δεν επρόκειτο για το όνομα Ζωή αλλά για την έννοια της λέξης.
Στα δύσκολα χρόνια της χούντας εκτυλίσσεται η ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου. Η μικρή Δάφνη ζει ήσυχα και συντηρητικά με τον Βαγγέλη και την Αντριάννα σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όταν ξαφνικά το υπόγειο του σπιτιού της νοικιάζεται από την Μαίρη , τον Περικλή και την Άννα. Στην αρχή όλα φαίνονται όμορφα και ήσυχα μεταξύ τους μέχρι τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η πραγματική σχέση των προσώπων μεταξύ τους και ξαφνικά πάλι χάθηκαν. Πέρασαν χρόνια και ένα τρακάρισμα γίνεται η αφορμή να συναντηθούν η Δάφνη με την Άννα όπου και ξεδιαλύνουν όλες τις ασάφειες στις σχέσεις τους. Αυτοί είναι οι βασικοί ήρωες του βιβλίου αν και η συγγραφέας μας είπε ότι τους θεωρεί αντιήρωες γιατί δεν έκαναν κάτι ηρωικό. Υπάρχει όμως στην ιστορία και ένα πρόσωπο << αράχνη>>, η Ζωή που επεμβαίνει σε όλα και λειτουργεί σαν καταλύτης στην εξέλιξη της ιστορίας. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο πέρα από την μυθοπλασία, έχει και πραγματικά και ιστορικά γεγονότα.
Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου συζητήσαμε γι αυτό ,καθώς και για τα υπόλοιπα βιβλία της , με τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου, η οποία μας έκανε την τιμή να βρίσκεται μαζί μας σε μία πολύ ωραία συνάντηση που είχαμε στο χώρο της Βιβλιοθήκης.
Η συγγραφέας μας είπε ότι την ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες συμπεριφορές την περίοδο της Χούντας γι αυτό μάζεψε πληροφορίες και έγραψε αυτό το βιβλίο. Άλλωστε η ίδια εκείνη την περίοδο ήταν πολύ μικρή και δεν θυμάται πολλά πράγματα αλλά πάντα ήθελε να γράψει για τότε. Μας εκμυστηρεύτηκε ότι κάποια από τα πρόσωπα είναι αληθινά, είναι πρόσωπα της γειτονιάς της εκείνη την περίοδο και ότι η Δάφνη αντιπροσωπεύει την ίδια γι΄αυτό γράφει και σε πρώτο πρόσωπο.
Το τέλος της ιστορίας δόθηκε από συναισθηματικούς λόγους καθώς τις ημέρες που έγραφε το τέλος του βιβλίο διαγνώστηκε ο πατέρας της με άνοια γι΄αυτό και ο Βαγγέλης ΄΄έπαθε΄΄ αυτή την ασθένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου