Υποχρεωτική Αγγαρεία, Γεράκι 1698

 Κατά την Β΄Ενετοκρατία στην Πελοπόννησο  (1685-1715) θεσπίστηκε η υποχρεωτική αγγαρεία που δεν ήταν τίποτε άλλο από την υποχρεωτική εργασία του αγροτικού πληθυσμού στα έργα που εκτελούσε ο κατακτητής. Ένα από αυτά ήταν η οχύρωση στο χερσαίο σύνορο του Ισθμού της Κορίνθου. Το  έτος 1698, 4000 Πελοποννήσιοι επιλέχτηκαν για το  ανωτέρω έργο, ανάμεσα σ΄αυτούς και 26 Γερακίτες, όπως μας πληροφορεί  το παρακάτω έγγραφο του έκτακτου προβλεπτή Αντόνιο Λορεντάν (βλ. Λακωνικαί Σπουδαί, Τ. 12, σ.σ. 227 -228). Να σημειωθεί ότι η  διαδικασία της επιλογής αυτών που θα πρόσφεραν την υποχρεωτική εργασία γινόταν από τον δημογέροντα του κάθε χωριού σε συνεργασία με τον σύνδικο, φροντίζοντας να καλυφθεί το προσδιορισμένο από την ενετική διοίκηση ποσοστό: περίπου 1 άτομο ανά δέκα οικογένειες του χωριού.

Απόσπασμα άρθρου των Κωνσταντίνου Μέρτζιου - Θωμά Παπαδόπουλου, Λακωνικαί Σπουδαί τ. 12, σ. 227

Απόσπασμα άρθρου των Κωνσταντίνου Μέρτζιου - Θωμά Παπαδόπουλου, Λακωνικαί Σπουδαί τ. 12, σ. 228

"Η ζωή Απέναντι" της Σοφίας Δημοπούλου

Γράφει η Ευαγγελία Κοντογεώργου,

Μέλος της Λέσχης ανάγνωσης λογοτεχνίας

Λίγο πριν ξεκινήσει η τρίτη χρονιά της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας ,διαβάσαμε και συναντηθήκαμε μεταξύ μας για να κουβεντιάσουμε για το βιβλίο << Η ζωή απέναντι >>,την Τρίτη 18 Οκτωβρίου στο σπίτι της Αγγελικής Μουρτζίκου, μέλους της λέσχης ανάγνωσης. 

Ο τίτλος του βιβλίου δίχασε τα μέλη. Πολλές απόψεις ακούστηκαν και όλες είχαν κάποια λογική. Ουσιαστικά η Συγγραφέας παίζει ένα παιχνίδι με τη λέξη<< ζωή>>. Η Ζωή είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο που έχει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά κάνει και λόγο για την ίδια την ζωή των ηρώων. Την κοιτούσαν όλοι από απέναντι, κανένας δεν πήρε τη ζωή στα χέρια του. Αν κάποιος όμως παρατηρήσει από την αρχή τη γραφή της λέξης <<ζωή>> στο εξώφυλλο του βιβλίου θα παρατηρήσει ότι δεν είναι με κεφαλαίο γράμμα, άρα δεν επρόκειτο για το όνομα Ζωή αλλά για την έννοια της λέξης.

Στα δύσκολα χρόνια της χούντας εκτυλίσσεται η ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου. Η μικρή Δάφνη ζει ήσυχα και συντηρητικά με τον Βαγγέλη και την Αντριάννα σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όταν ξαφνικά το υπόγειο του σπιτιού της νοικιάζεται από την Μαίρη , τον Περικλή και την Άννα. Στην αρχή όλα φαίνονται όμορφα και ήσυχα μεταξύ τους μέχρι τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η πραγματική σχέση των προσώπων μεταξύ τους και ξαφνικά πάλι χάθηκαν. Πέρασαν χρόνια και ένα τρακάρισμα γίνεται η αφορμή να συναντηθούν η Δάφνη με την Άννα όπου και ξεδιαλύνουν όλες τις ασάφειες στις σχέσεις τους. Αυτοί είναι οι βασικοί ήρωες του βιβλίου αν και η συγγραφέας μας είπε ότι τους θεωρεί αντιήρωες γιατί δεν έκαναν κάτι ηρωικό. Υπάρχει όμως στην ιστορία και ένα πρόσωπο << αράχνη>>, η Ζωή που επεμβαίνει σε όλα και λειτουργεί σαν καταλύτης στην εξέλιξη της ιστορίας. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο πέρα από την μυθοπλασία, έχει και πραγματικά και ιστορικά γεγονότα. 

Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου συζητήσαμε γι αυτό ,καθώς και για τα υπόλοιπα βιβλία της , με τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου, η οποία μας έκανε την τιμή να βρίσκεται μαζί μας σε μία πολύ ωραία συνάντηση που είχαμε στο χώρο της Βιβλιοθήκης. 

Η συγγραφέας μας είπε ότι την ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες συμπεριφορές την περίοδο της Χούντας γι αυτό μάζεψε πληροφορίες και έγραψε αυτό το βιβλίο. Άλλωστε η ίδια εκείνη την περίοδο ήταν πολύ μικρή και δεν θυμάται πολλά πράγματα αλλά πάντα ήθελε να γράψει για τότε. Μας εκμυστηρεύτηκε ότι κάποια από τα πρόσωπα είναι αληθινά, είναι πρόσωπα της γειτονιάς της εκείνη την περίοδο και ότι η Δάφνη αντιπροσωπεύει την ίδια γι΄αυτό γράφει και σε πρώτο πρόσωπο.

Το τέλος της ιστορίας δόθηκε από συναισθηματικούς λόγους καθώς τις ημέρες που έγραφε το τέλος του βιβλίο διαγνώστηκε ο πατέρας της με άνοια γι΄αυτό και ο Βαγγέλης ΄΄έπαθε΄΄ αυτή την ασθένεια.

Ελευθερία Μεταξά, «Σπασμένος καθρέφτης»

Γράφει η Πόπη Σταθάκη, 

Μέλος της Λέσχης ανάγνωσης λογοτεχνίας

Ο Σπασμένος Καθρέφτης το οποίο αποτελεί και το τέταρτο κατά σειρά αστυνομικό μυθιστόρημα της ταλαντούχου συγγραφέως Ελευθερίας Μεταξά, ήταν το βιβλίο που επέλεξε η Λέσχη ανάγνωσης για τον μήνα Νοέμβριο. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό και ανατρεπτικό αστυνομικό θρίλερ γεμάτο ένταση, αγωνία, πλοκή και με ένα τέλος μοναδικό, ακόμα και για τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Όλα τα μέλη της Λέσχης στη συνάντησή μας συμφωνήσαμε ότι είναι ένα βιβλίο που το διαβάζεις με κομμένη την ανάσα μέχρι την τελευταία σελίδα, χωρίς να μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Η εξαιρετική γραφή, οι άρτιοι δομημένοι χαρακτήρες, οι ρεαλιστικοί διάλογοι, η πλούσια και συναρπαστική πλοκή και οι ζωντανές περιγραφές είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το μυθιστόρημα αυτό και η απόδειξη ότι έχουμε και στην Ελλάδα εξαιρετικούς συγγραφείς στο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Με φόντο την γραφική Κλειτορία ξετυλίγεται μία ιστορία με πολλά και μπερδεμένα συναισθήματα και δυνατές συγκινήσεις. Η νεαρή σπηλαιολόγος Νατάσα Βάλβη αποφασίζει να ανακαλύψει τον αληθινό ένοχο ενός φόνου για τον οποίο δικάστηκε και καταδικάστηκε ο πατέρας της. Επιστρέφει λοιπόν στη γενέτειρα της, με διαφορετική ταυτότητα, αλλά καταλήγει να αναμιχθεί άθελά της σε μια σειρά από δολοφονίες που την στοχοποιούν. Συνεχώς μπροστά της εμφανίζεται η Μόιρα, μία μυστηριώδης γυναίκα, απαράμιλλης ομορφιάς, η οποία φαίνεται να την καταδιώκει σε κάθε της βήμα. Η εξέλιξη των γεγονότων είναι καταιγιστική, χωρίς περιττές λεπτομέρειες και αναλύσεις και το μυστήριο λύνεται με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο που αιφνιδιάζει τον αναγνώστη.
Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στη Βιβλιοθήκη του χωριού μας την εξαιρετική αυτή συγγραφέα και να περάσουμε ένα όμορφο λογοτεχνικό βράδυ με μία δημιουργική παρουσίαση του βιβλίου της και μία ζωηρή συζήτηση με το κοινό. Η συγγραφέας μάς μίλησε για το τι σημαίνει γι΄αυτήν το αστυνομικό μυθιστόρημα, πώς δομείται από την αρχή μέχρι το τέλος αλλά και πώς σκιαγραφεί ψυχολογικά τους χαρακτήρες της, καθώς δεν αρκείται μόνο στην αστυνομική πλευρά της ιστορίας της. Μένει μόνο να πω εκ μέρους της λέσχης μας, ότι όλα τα βιβλία της δικαίωσαν τις προσδοκίες μας και περιμένουμε με ανυπομονησία την έκδοση του καινούριου της βιβλίου.