Το 7ο Γυμνάσιο Καλαμάτας στη Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερονθρών

27 μαθητές και 3 καθηγητές του 7ου Γυμνασίου Καλαμάτας στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος για τα μεσαιωνικά και νεώτερα μνημεία της Πελοποννήσου,  έμειναν 2 ημέρες στο Γεράκι όπου ερεύνησαν, συγκέντρωσαν πληροφορίες και μελέτησαν από κοντά αντιπροσωπευτικά δείγματα μνημείων των παραπάνω ιστορικών περιόδων. Η Βιβλιοθήκη αφού ξενάγησε τους μαθητές στους χώρους του Ρέλλειου Παρθεναγωγείου, άνοιξε τις ενότητες «Τοπική Ιστορία», όπως και τα πολύ παλιά και σπάνια βιβλία της «Συλλογής Γεωργίου Κούρλα», προκειμένου να βοηθηθούν στην έρευνά τους με πολύτιμο υλικό τεκμηρίωσης. Παράλληλα, ύστερα από αίτημα των εκπαιδευτικών, βρίσκεται σε επικοινωνία μαζί τους, χορηγώντας τους ψηφιοποιημένο υλικό που αφορά στα μνημεία του Γερακίου.

Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα

Μη με λησμόνει

Γράφει η Ελένη Κυριακούλια,

Μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης Λογοτεχνίας

Τελείωσε η ανάγνωση του βιβλίου του Κώστα Κρομμύδα με το τίτλο <<Μη με λησμόνει>> από τη Λέσχη Ανάγνωσης . Βιβλίο ρομαντικό , αληθινό , πονεμένο αλλά και αγαπησιάρικο. Οι πρωταγωνιστές πολλοί. Τα μέρη που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα επίσης πολλά. Γιάννενα, Αθήνα ,Γαλαξίδι , Παρίσι , Πάτμος. Κάθε τόπος και μια ιστορία , ένα μυστήριο ένα μυστικό . 

Το βιβλίο ξεκινά δυνατά περιγράφοντας σκηνές που σοκάρουν τον αναγνωστη. Σ’ένα πορνείο στα Γιάννενα , μια από τις κοπέλες προσπαθεί σε άθλιες συνθήκες να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Της το αρπάζουν πριν προλάβει έστω να δει το φύλο του παιδιού της. Η κοπέλα είναι η Μελεκ ,μια πανέμορφη κοκκινομάλλα τουρκάλα με ξεχωριστά μάτια . Με τον μόνο άνδρα που θα έρθει κοντά είναι ο Μιχάλης που γνωρίζει τυχαία στο αστυνομικό τμήμα , σε μια προσπάθεια της να το σκάσει από το πορνείο .Γοητευμένος αρχίζει να επισκέπτεται πρώτη φορά τέτοιο χώρο μόνο για να την βλεπει.Θα της χαρίσει ένα ανθισμένο μπλε λουλούδι με όλη την αγνότητα και τον έρωτά του για αυτήν. Μην με λησμόνει το λένε <<της λέει>>, δηλαδή μην με ξεχάσεις για να την κάνει να καταλάβει . 

Ύστερα από μια πυρκαγιά που θα βάλει η ίδια η Μελεκ στο πορνείο , οι ζωές όλων θα ανατραπούν .Θα χαθούν άλλοι αντί άλλων και κάνεις δεν θα ξέρει ποιος πέθανε και ποιος έζησε . Ο Μιχάλης (Μιχαήλ πλέον) θα καταλήξει στην Πάτμο , υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του μοναστηριού .Αφού η ζωή του θα έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου .Εκεί θα βρει την ηρεμία του αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει την αγαπημένη του , που πιστεύει ότι δεν ζει πια .Η Μελεκ θα καταλήξει στο Παρίσι όπου και αυτή προσπαθεί να κάνει καινούργια ζωή. Κανείς δεν γνωρίζει για τον άλλον τι απέγινε . 

Στην Αθήνα τώρα δυο νεαρά παιδιά συναντιούνται σε μια θεατρική παράσταση και ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ο Κωνσταντίνος φωτογράφος και ένα αιθέριο πλάσμα, ένα αερικό πάνω στην σκηνή, η Πέρσα η χορεύτρια της παράστασης .Παντρεύονται κάποια στιγμή στο Γαλαξίδι . Και αυτών η ζωή κρύβει κάποια μυστικά που αργότερα θα αποκαλυφθούν , αφού και τα δυο αυτά παιδιά είναι υιοθετημένα , ρόλο θα παίξουν και οι γονείς τους που είναι βαθιά εμπλεκόμενοι στην υπόθεση , με διαφορετικό τρόπο ο καθένας .

Η Μελέκ τώρα αφού έχει νοσήσει και βλέπει ότι δεν της μένει πολύ χρόνος αποφασίζει να βρει το χαμένο της παιδί .Έχει ετοιμάσει ένα γράμμα και αυτό σε περίπτωση που δεν προλάβει να δεί το παιδι της και μέσα εξηγεί τα πάντα .Ακολουθεί βέβαια και μια τεράστια περιουσία από πίσω . Αναθέτει στον Κριστιάν Λεντου , δικηγόρο να κάνει την ερεύνα . Ο Κριστιάν (Χρήστος παλιά) στην Μελέκ αναγνωρίζει την κοπέλα που επισκεπτόταν παλιά στο πορνείο και δεν έχει ξεχάσει ποτέ . Με πολλή έρευνα θα καταλήξει ότι το παιδί της είναι η Πέρσα που έχει κληρονομήσει τα υπέροχα μάτια της . Θα την προλάβουν λίγο πριν φύγει για πάντα από την ζωή και η Πέρσα θα πάρει στα χέρια της το πολυπόθητο γράμμα. Μέσα σε όλα τα άλλα ζητάει από το παιδί της να μην την ξεχάσει ποτέ, όπως πολύ παλιά είχε ζητήσει ο Μιχάλης από αυτήν και αυτή από τον Μιχάλη πριν κλείσει τα μάτια της για πάντα.

Η τέφρα της θα σκορπιστεί από τους δικούς της ανθρώπους στην λίμνη των Ιωαννίνων . Στην πόλη που αγάπησε και πόνεσε τόσο πολύ . Και εκεί κλείνει η αυλαία , με πόνο , ταλαιπωρία άλλα και έρωτα και αγάπη . Η αγάπη τελικά έχει τόση δύναμη όταν είναι πραγματικη και δεν επηρεάζεται από οτιδηποτε ;Το συμπέρασμα είναι ναι . Μη με ξεχάσεις λοιπόν , τρεις λέξεις με τεράστια σημασία , τρεις λέξεις που τα λένε όλα. ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙ

Κωνσταντίνος Μ. Μύτος

Ας θυμηθούμε πάλι την σπάνια φωτογραφία που μας παραχώρησε ο κύριος Πέτρος Πουλημενάκος κι ας γνωρίσουμε τον πρώτο ιδιοκτήτη του μαγαζιού στην κεντρική πλατεία Γερακίου (το κοντό άσπρο κτήριο που βλέπουμε στη φωτογραφία, με τα τοξοειδή αγκωνάρια), το οποίο γκρεμίστηκε, δυστυχώς, στη δεκαετία του 1970: 

Πρώτος ιδιοκτήτης, λοιπόν, ο Κωνσταντίνος Μ. Μύτος (1835-1875): Κτηματίας αλλά και έμπορος στο Γεράκι καταγόμενος από τον Κοσμά. Το μαγαζί του βρισκόταν στην ανατολική πλευρά της κεντρικής πλατείας Γερακίου και ήταν διαχωρισμένο σε 2 μέρη, αυτό με πρόσοψη στην πλατεία όπου εξυπηρετούνταν οι θαμώνες/πελάτες και το πίσω μέρος του όπου αποθηκεύονταν τα οινοδοχεία. Ο Κωνσταντίνος Μύτος κατείχε - μαζί με τα αδέλφια του - σημαντική περιουσία που συνίστατο από αγρούς, αμπέλια και ξηρόκηπους στις θέσεις «Μεγάλο Ρέμα», «Πηγαδάκια», «Βρύνιζα», «Ντριστίλιζα» και «Γράβες ή Κήπος Οικονόμου». Ένας από τα αδέλφια του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιερέας -Εφημέριος της Ύδρας, Ευάγγελος Μύτος ή Μπενάκης. Ο Κωνσταντίνος Μύτος ήταν παντρεμένος με την Μαρία Π. Μπουλουγούρα (1845 – 1875) με την οποία απέκτησε 6 παιδιά: τον Βασίλειο, τον Παναγιώτη, τον Μιχαήλ, την Κωνσταντίνα, την Κανελλίτσα και τον Γεώργιο. Και ο Κωνσταντίνος και η σύζυγός του Μαρία πέθαναν σε νεαρή ηλικία και την επιμέλεια των τεσσάρων παιδιών τους – τα δύο είχαν ήδη πεθάνει - ανέλαβαν οι γιαγιάδες των τελευταίων, Μαρία Μύτου και Κανελλίτσα Μπουλουγούρα. Το έτος 1878, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι για την ανατροφή των ορφανών, η Μαρία Μύτου ενοικίασε το μαγαζί του γιου της στον Ιερέα του Γερακίου Ιωάννη Παπακώνστα. Για τον ίδιο σκοπό, τρία χρόνια αργότερα, η Κανελλίτσα Μπουλουγούρα διεκδίκησε χρέη χτεναδων του Κοσμά προς τον άντρα της Παναγιώτη Μπουλουγούρα. Αργότερα, το μαγαζί πέρασε στα ενήλικα πια τέκνα του Κωνσταντίνου Μύτου και έμεινε γνωστό ως «Μυτέικο». To επίθετο "Μύτος" δεν ακούγεται πια στο Γεράκι.

Τραγούδι των κουβαλητάδων στα Γερακίτικα Λιοτρίβια (1940-1950)