Άννα Γαλανού, ''Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί''

                                                                                           

Γράφει η Κυριακή Μπαρδούνια,

Μέλος της Λέσχης ανάγνωσης λογοτεχνίας

Από τα Μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Γερακίου διαβάστηκε το 11ο κατά σειρά βιβλίο με τίτλο ‘’Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί’’ της συγγραφέως Άννας Γαλανού. Η συνάντηση των μελών της Λέσχης και συζήτηση για το βιβλίο αυτό έγινε στις 20/1/2015 στο Γεράκι στο σπίτι της Μαγδαληνής Δάνα, μέλους της Λέσχης μας. Την ευχαριστούμε πολύ για την ζεστή φιλοξενία της.

Η παρουσίαση του ανωτέρω βιβλίου έγινε στην βιβλιοθήκη Γερακίου στις 7/2/2015 όπου παρευρέθηκε η κα Άννα Γαλανού, την οποία και ευχαριστούμε πολύ που δέχθηκε την πρόσκληση μας, και από την επαφή που είχα μαζί της κατάλαβα πως είναι μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, με ήθος, με θετική αύρα, ζεστή , ευχάριστη αλλά και με χιούμορ. Με δυο λέξεις ένας υπέροχος άνθρωπος.
Το βιβλίο της Άννα Γαλανού αναφέρεται σε μια ιστορία αγάπης του χθες και του σήμερα . Και οι δύο αυτές ιστορίες είναι σχεδόν παρόμοιες και αντιμετωπίζουν το φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού.
Η Λένια είναι μια επιτυχημένη γιατρός. Ο Φίλιππος εργάζεται στο κυλικείο του νοσοκομείου. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια σχέση πάθους και αγάπης. Όμως η Λένια έρχεται αντιμέτωπη με το κοινωνικό της περίγυρο, ο οποίος την επηρεάζει αρνητικά. Η κοινωνική διαφορά και τα κουτσομπολιά την φέρνουν σε δύσκολη θέση και αποφασίζει να χωρίσει τον Φίλιππο. Ο χωρισμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα την ψυχολογική φθορά και των δύο . Κάποια στιγμή που η Λένια έχει φθάσει στα όρια της αποφασίζει να επιστρέψει στο νησί της, την Λέρο, όπου μένουν οι γονείς της. Σε συζήτηση που έχει με τους δικούς της τους αποκαλύπτει τα πάντα για την σχέση της με το Φίλιππο και της κοινωνικές διαφορές που έχουν.

Ο Πέρσαλφ και η Άννα, γονείς της Λένιας, οι οποίοι στο παρελθόν έχουν ζήσει κάτι ανάλογο βλέπουν την δική τους ιστορία στα πρόσωπα των δυο νέων. Έτσι αποφασίζουν ότι η καλύτερη λύση για το ψυχολογικό αδιέξοδο που βρίσκεται η κόρη τους είναι το ημερολόγιό του.
Ο Πέρσαλφ στο ημερολόγιο του αποκαλύπτει ότι ήταν τσιγγάνος. Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την καθημερινότητα των τσιγγάνων , τις περιπλανήσεις τους την φτώχεια τους, τις κλεψιές, την απομόνωση τους από τον πολιτισμό και τα χωριά ,τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που είχαν να αντιμετωπίσουν καθώς και τα γλέντια που στήνονταν, τα πανηγύρια, τις γιορτές και πολλά άλλα. Ο Πέρσαλφ ερωτεύεται την μπαλαμή Άννα, κόρη ενός πλούσιου αργυρούχου, η οποία, εξαιτίας της κοινωνικής θέσης του πατέρα της, του κοινωνικού ρατσισμού και των ηθών της εποχής αναγκάζεται να παντρευτεί κάποιον παρά τη θέλησή της, να υποστεί τεράστια σωματική και ψυχική ταλαιπωρία καθώς ήδη κυοφορούσε τον καρπό του ερωτά της. Στο τέλος καταφέρνουν να ξανασμίξουν και να ζήσουν ευτυχισμένοι ως εξόριστη οικογένεια στο νησί της Λέρου. Με την αποκάλυψη αυτή η Λένια ξέρει πλέον τις πραγματικές αλήθειες και απαντήσεις που έψαχνε.
Όσο για τον Φίλιππο, μες στην ατυχία του στάθηκε τυχερός. Όπως περιπλανιόταν σε άθλια κατάσταση στην Αθήνα λιποθύμησε στην πόρτα μιας γκαλερί. Ο ιδιοκτήτης τον βοήθησε να σταθεί στα ποδιά του. Στην πορεία της συνεργασίας που είχαν ο γκαλερίστας ανακάλυψε ότι ο Φίλιππος έχει ταλέντο ζωγράφου και έτσι τον έκανε ξακουστό όνομα στο χώρο της τέχνης.
Η Λένια αποφασίζει να βρει τον Φίλιππο . Ο τρόπος που τον ανακάλυψε ,ήταν από μια πρόσκληση εγκαινίων γκαλερί όπου είδε τον εαυτό της ζωγραφισμένο σε πίνακα. Έτσι η αγάπη και το πάθος τους, τους ένωσε ξανά.
Το πραγματικό συμπέρασμα του βιβλίου αυτού είναι : Ότι τα αισθήματα αντέχουν στο χρόνο και στις δυσκολίες, με αποτέλεσμα στο τέλος να τραγουδούν πραγματικά οι θεοί!