Γεράκι,
Αποκομμένο, αγέρωχο ,παρεξηγημένο, αυτόνομο…
Πόσες ακόμα λέξεις θα
μπορούσα να χρησιμοποιήσω, καμιά όμως δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που νιώθω,
την εικόνα, την αίσθηση που έχω φυλάξει στην καρδιά μου για αυτό το χωριό. Θα
‘λέγε κανείς πως καθένας τον τόπο του τον πονάει γι’ αυτό τον βλέπει όμορφο, μικρό παράδεισο,
ασφαλές καταφύγιο…..Κι όμως δεν είναι
έτσι, γιατί εγώ είμαι βαθιά πεπεισμένη πως το Γεράκι, πέρα από ιδιαίτερη πατρίδα
μου, φέρει και κάτι άλλο ξεχωριστό, κάτι τόσο μαγικό και απροσδιόριστο που δεν μπορείς να το μεταφράσεις με λόγια
παρά μόνο να το αναπνεύσεις στον αέρα, να το πατήσεις στο νοτισμένο χώμα της υπαίθρου, να το
αγγίξεις και να το θαυμάσεις στα πέτρινα επιβλητικά απομεινάρια της Ακροπόλεως
,να νιώσεις το μεγαλείο…
Πόσα πράγματα βομβαρδίζουν το μυαλό μου να λησμονήσω κι όλα
πρέπει να τα στριμώξω μες σε λίγες μόνο γραμμές ... Αν πρέπει κάπου να σταθώ
ιδιαίτερα είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι
στο Γεράκι είναι διαφορετικοί από όλους
τους άλλους, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη
του κόσμου κι αυτό γιατί είναι αυθεντικοί. Αν κάποτε, κάπου, σε αόριστο χρόνο
και τόπο συναντούσα έναν Γερακίτη, δίχως να τον ξέρω προσωπικά, θα αναγνώριζα
την καταγωγή του. Θα ξεχώριζα το ζεστό χαμόγελο, τα φωτεινά μάτια που
σπινθηροβολούν την όρεξη για ζωή, για δουλειά, την δυνατή φωνή που μαρτυρά την
έλλειψη φόβου, εμπάθειας, κακεντρέχειας , καχυποψίας…ναι, αναμφισβήτητα θα τον αναγνώριζα!
Κι είναι άνθρωποι που έχουν κάνει αυτόν τον ευλογημένο τόπο
τόσο ξεχωριστό, που δεν άφησαν να τον φθείρει ούτε ο χρόνος ούτε η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού που
ισοπεδώνει τις αξίες και τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι όλοι αυτοί ξεχωριστοί
άνθρωποι που διάλεξαν την ευτυχία της απλής ανθρώπινης επικοινωνίας, της επαφής
με τη φύση, της διατήρησης της παράδοσης
και έκαναν το Γεράκι αυτό που είναι,
ένα μοναδικό τόπο!
Ξένια Α. Βλάχου,
Φοιτήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας -
Φιλοσοφική Σχολή / Πανεπιστήμιο Αθηνών
