Γράφει η Ελένη Κυριακούλια,
μέλος της Λέσχης ανάγνωσης λογοτεχνίας

Δεύτερο παιδί είναι η Ρούλα, παμπόνηρη και αδίστακτη (χαρίσματα που κληρονόμησε από τον πατέρα της), δεν καταλαβαίνει και δεν νιώθει τίποτα. Τέλος, η (βρώμικη) παρέα του Αφρέδου που την αποτελούν Ιωακείμ, Μπάμπης, Θόδωρος και Ανέστης. Η Ρούλα σχετίζεται σεξουαλικά με όλη την παρέα του πατέρα της, χωρίς αυτός να πάρει μυρωδιά. Στο « παιδί» έχει αναθέσει ο Αφρέδος να προσέχει τη Ρούλα. Αυτός όμως εξαιτίας της ιδιαιτερότητας που έχει να παίρνει μάτι, ξέρει τα πάντα αλλά δεν μιλάει. Και έρχεται η απρόσμενη εγκυμοσύνη της Ρούλας που χαλάει όλο το «ίματζ» του Αφρέδου και χάνει την γη κάτω από τα πόδια του, όταν το μαθαίνει.
Η Ρούλα ενημερώνει έναν - έναν ξεχωριστά τους εραστές της, φορτώνοντας στον καθένα την εγκυμοσύνη. Ο Αφρέδος, αφού ξυλοφορτώσει το καημένο το «παιδί», σκέφτεται νηφάλιος τα παρακάτω. Τον βοηθά η φαεινή ιδέα του Μπάμπη, να παντρέψουν το «παιδί» με μια ανιψιά του τραγουδιάρα, που βρίσκεται βέβαια στη δύση της. Μαζί τους θα έπαιρναν και το νεογέννητο παιδί της Ρούλας ως δικό τους. Όλα θα έπαιρναν τη σειρά τους. Ο προνοητικός Αφρέδος δεν παρέλειψε να ζητήσει ένα επιπλέον μερίδιο, από την μοιρασιά των οικοπέδων που θα έκλεβε η παρέα. Για την αποκατάσταση ντε και καλά της Ρούλας και του παιδιού της. Όχι που θα το άφηνε έτσι...
Το «παιδί» λοιπόν θα ξελάσπωνε όλους και αυτήν την φορά. Βορά στα χέρια του Αφρέδου και της πονηριάς του. «Λάδι έβγαινε» η Ρούλα, «λάδι» και η βρωμοπαρέα. Μα πιο πολύ από όλους ικανοποιημένος ήταν ο Αφρέδος. Είχε πάλι μεγαλουργήσει…
Με πέταλα ή όχι ήταν πραγματική γάτα.